Wandelend op het strand van Schiermonnikoog: de ruimte, de leegte, de horizon, enkele verweerde houten palen in gelid; alles in de pasteltinten van de natuur.
Struinend rond voormalige Achterhoekse fabriekspanden: een zelfde leegte, een zelfde ruimte in sobere repeterende raamlijsten en gestrekte horizontale lijnen, in aardse baksteentinten.
De fabrieken liggen er verlaten bij, zo zonder arbeiders. Waar ooit machines stampten nu hoogstens een vermoeden van menselijke aanwezigheid. Je hoort er alleen de wind, fluitend rond de gebouwen.
Ook op het strand slechts aan de horizon 'n mens, nietig als een zandkorrel, en in de verte de eeuwig ruisen cadans van de branding.
Het zijn parrallele werelden...onder de zelfde hemel.
( De foto's in opeenvolgende drietallen te "lezen". )
